جزیره‌‌ی ایستر واقع در اقیانوس آرام، متعلق به کشور شیلی با حدود ۳۷۹۱ نفر جمعیت یکی از جزایر مسکونی منفرد جهان به شمار می‌رود.این جزیره که در قدیم به مرکز جهان "te pito ote "henuaمعروف بوده است نام کنونی خود را  از اولین بازدید به ثبت رسیده ی اروپاییان گرفته است. جزیره ی ایستر جزیره ای تقریبا مثلثی شکل و دارای ۳ کوه آتشفشانی است.
 

 

این جزیره‌ی پر از رمز راز معروفیت خود را مدیون از تندیس‌های ۴۰۰ ساله‌ی و موآی‌ها است. موآی‌ها  که یک سری مجسمه‌ی غول پیکر در حاشیه‌ی شبه جزیره‌ی پولی نزی هستند، مهمترین نماد جزیره‌ی ایستر محسوب می‌شوند. تعداد قابل توجهی از موآی‌ها بر روی سکوهای عظیم آهو قرار دارند. برپایی این مجسمه ها بر روی  سکوی آهو که نماد تشریفات بوده است شاید بیانگر زندگی پر قدرت باشد.
 

 

علاوه براین می‌توان این مجسمه‌ها را تجسمی از اجداد و نیاکان نیز دانست. مجسمه‌های نیم‌تنه‌ی موآی که به سر‌های جزیره‌ی ایستر نیز معروف است، اغلب از خاکستر آتشفشانی متراکم و سنگ ساخته شده اند. بزرگترین مجسمه با ۱۰ متر ارتفاع و ۷۵ تن وزن Paro نام دارد. 
 

 

همه ی مجسمه ها تقریبا با یک سبک و سیاق خاص،  سرهای بزرگ و بدون توازن ساخته شده اند. بر روی سر اغلب مجسمه ها یک استوانه‌ی سنگی قرمز رنگ وجود دارد. ۸۸۷  مجسمه‌ی غول پیکر این جزیره شاید تهدیدی برای بیگانگان و نوعی محافظت از جزیره به شمار می‌رفته است. تحقیقات نشان‌ می‌دهد این مجسمه ها بعد از تکمیل شدن به محل اصلی انتقال داده می‌شدند.چگونگی این حمل و نقل کاملا مشخص نیست اما بدون شک برای جابجایی نیازمند نیرو های انسانی، راه‌های هموار، طناب، چرخ‌های سنگی ساخته‌ی دست انسان و یا غلتک‌ها بوده اند. 
 

 

ساخت این مجسمه ها باعث از بین رفتن بسیاری از جنگل‌ها و اراضی اطراف جزیره شد زیرا برای حمل آن‌ها به درختان جنگل و برای طناب‌ها به علفزار‌ها(به گفته‌ی کارشناسان علف‌های این منطقه بسیار محکم و ضخیم بوده است به گونه‌ای که با دست پاره‌ نمی‌شد) نیاز داشتند. روند جابجایی این مجسمه‌ها، کم شدن اراضی و خوارکی‌ها، افزایش جمعیت باعث شد مردم این منطقه شروع به خوردن همدیگر کنند. علاوه برموی‌آ ها دیوار‌های سنگی معروف به ویناپو (Vinapu) شبیه دیوارهای تمدن اینکاها در پرو، مجسمه‌هایی شبیه به موی‌آ که کاملا فرسوده شده‌اند، تعداد ۱۲۳۳ خانه سنگی که توپاً  Tupa نام دارد و Wحدود ۱۰۰۰ مکان  با بیش از ۴۰۰۰ سنگ نوشته در این جزیره به یادگار مانده است.

 

 

از مهم‌ترین دست خط‌های به جا مانده در این جزیره رونگورونگو (Rongorongo)است که یک موسیور فرانسوی آن‌را گزارش کرده است. تا کنون تمامی تلاش‌ها برای رمز گشایی این کتیبه به سرانجام نرسیده است. تمام وسایلی  به جا مانده از میز و صندلی‌هایی که رنگورونگو روی آن حکاکی شده در موزه‌های سراسر دنیا نگهداری می‌شوند.

 

 

از میان حدوداً ۱۵ هزار ساکن جزیره‌ی ایستر در صده‌ی ۱۶۰۰، فقط ۱۱۱ نفر تا دهه‌ی ۱۸۶۰ باقی ماندند. امروز، حدود ۲۰۰۰ نفر در دورافتاده‌ترین جزیره‌ی دنیا، یعنی «ایستر» زندگی می‌کنند. اعضای گروه «پروژه‌ی استخراج مجسمه‌ی جزیره ایستر»، برای کشف اسرار بیشتر، یک بار دیگر به این مکان باز خواهند گشت.

 

 

دسترسی
 

بهتر است برای دسترسی به این منطقه بسیار جست و جو کنید. فکر ارزانی را از سرتان بیرون کرده و بدانید که هر چقدر برای رفتن به این جزیره ی مرموز هزینه کنید ارزشش را دارد. برای رفتن به ایستر فقط یک خط هوایی از دسانتیگو شیلی وجود دارد. بعد از سفر به آمریکای جنوبی و شیلی می توانید برای تهیه ی این بلیت اقدام کنید. دور ار انتظار است که بهایی پرداختی شما صرفا بابت مسافتی باشد که هواپیما طی خواهد کرد.